Restaurant Luka

De slogan zegt het zelf: je vindt Luka fantastisch, of je wandelt buiten met een wrang gevoel.

Ons eerste bezoek, midden 2024, liet een bittere nasmaak na. Het eten was weliswaar lekker, maar de bediening een regelrechte ramp. In die periode doken er ook tal van negatieve recensies op die perfect weerspiegelden wat wij meemaakten: chaotisch, onbeleefd en ongeorganiseerd. De gerechtjes waren smaakvol, maar het feit dat ze op verschillende momenten op tafel kwamen en dat we niet kregen wat we besteld hadden, was voor ons reden genoeg om het restaurant links te laten liggen.

Fast forward naar 2025: het tij lijkt gekeerd. Op het internet verschijnen enkel nog lovende commentaren en ook vrienden en kennissen zijn plots laaiend enthousiast. Omdat we gasten over de vloer hebben die Luka graag willen uitproberen, zetten we onze twijfels even opzij en reserveren toch opnieuw.

Al snel beginnen de eerste signalen van nonchalance weer op te borrelen: een week na onze reservatie krijgen we een telefoontje met de vraag waar we blijven, terwijl we voor de maand erop geboekt hadden. De dag zelf volgt een tweede telefoontje, met de vraag met hoeveel personen we eigenlijk zouden komen — ze waren het vergeten te noteren.

Goed, we lachen het weg. Het zal vast allemaal goedkomen.

En dat doet het, in het begin toch. De voorgerechten zijn ronduit fantastisch. Qua smaak, qua presentatie – het zijn kleine kunstwerkjes. Maar na de hoopvolle start sluipt de oude vertrouwde chaos weer binnen. Net als vorig jaar worden de cocktails één voor één klaargemaakt en opgediend, wat betekent dat je al snel tien minuten met een drankje voor je neus zit te wachten op de rest van je gezelschap.

De bediening oogt opnieuw ongecoördineerd: de enige mannelijke ober — vriendelijk en behulpzaam — neemt alle bestellingen op, terwijl twee serveersters zonder veel structuur rondlopen en zichtbaar zoeken naar wat ze moeten doen.

Het hoofdgerecht liet lang op zich wachten. De andere tafelgenoten vonden het lekker, maar mijn vlees was zo taai als een leren lap en bleef voor de helft liggen.

Bijna drie uur na aankomst kregen we de rekening — ook daar moesten we lang op wachten — en ontdekten tot slot nog een wrang extraatje: brood dat samen met het aangeboden soepje-van-het-huis was gebracht, bleek ineens apart aangerekend.
De prijzen zijn ontegensprekelijk Belgisch.

Ons verdict? Dat laten we graag aan de lezer over...